zondag 27 september 2015

Druk druk druk

Poe hee, wat kun je het druk hebben op vakantie zeg! Gewoon geen tijd om de boel bij te houden, op papier loop ik al achter, en Mo helemaal 😉. Wat een indrukken, en amper tijd om het een te verwerken voor het volgende begint.

Ik was bij Lhasa gebleven, we werden door onze gids voor de komende week, Norbu, verwelkomd in Tibet met een witte sjaal, en we moesten een stukje lopen naar de bus. Poe hee, dan merk je ineens wel dat je op 3650 meter hoogte zit! Vanwege een nieuwe regel mogen er niet meer dan 20 mensen in een bus, dus we hadden er nog een kleintje bij waar 5 mensen in konden. Heeft iets te maken  met ongelukken, als er 20 man of minder omkomen mogen ze het in Tibet zelf oplossen, anders moet het via Beijing. Er moet per groep nu ook een politieagent mee als je de stad uitgaat met de bus. Rare jongens die Snezen.

We hebben een beetje rustig aan gedaan om aan de hoogte te wennen, en 's avonds zijn we bij Dunya gaan eten, een restaurant aan de andere kant van Barkhor square dat o.a. door een stel Nederlanders gerund wordt. Boven hebben ze een bar met terras. Was erg gezellig, en heb weer een dier aan mijn etenslijstje kunnen toevoegen; een yak sizzler gegeten, yaksteak op zo'n kokend hete ijzeren plaat. Met frietjes en mayonaise!
Op weg naar Dunya zijn we over Barkhor square gelopen, je tas moet dan door de scan en je moet door een detector lopen. Tibetanen moeten ook hun id-kaart langs een scanner halen, Chinezen hoeven dat natuurlijk niet. Hoe bedoel je discriminatie. Op de terugweg wilden we weer over het plein, een aantal waren al door de controle, toen een paar Tibetanen,  en vervolgens mocht de rest niet door. Natuurlijk geen woord Engels, we moesten wachten. Op een gegevenmoment kwam er een Duitser langs die daar kennelijk bekend was, in ieder geval sprak hij Chinees. Toen bleek dat we er zonder gids niet meer door mochten. Toeristje pesten heet dat. Omlopen dan maar.

Uiteindelijk nog redelijk geslapen,  ondanks de planken die hier door moeten gaan voor matras. De volgende dag stond het Potala paleis op het programma, de vroegere verblijfplaats van de Dalai Lama. Je  moest gepast gekleed, en er mocht geen water mee naar binnen, je kon binnen wel weer water kopen. Lange legging onder mn lange rok dan maar, warrum! Uiteindelijk bleek een heleboel niet mee naar binnen te mogen, zelfs mn lenzendoosje met klein beetje vloeistof niet, maar ook geen medicijnen etc. Alles bij Peter ingeleverd, die zou ons bij de uitgang opwachten. Van buiten mocht je foto's maken,  binnen helaas absoluut niet. Het was flink klimmen, zowel in het gebied om het paleis als erbinnen, je steeg daar maar liefst nog eens 150 meter! Doordat een paar weken geleden een of ander festival was, was de grens een tijdje gesloten geweest, en waren er niet veel toeristen nog. Daarom mochten we langer blijven in het gebied om het paleis, maar voor binnen hadden we exact een uur, anders zou Norbu flink in de problemen komen, hij kon zelfs zijn licentie een jaar kwijtraken! We werden dus in flink tempo langs de verschillende kamers en kapellen gejaagd, maar het was alsnog erg indrukwekkend.

Nadat we op ons gemak naar beneden waren gelopen, hebben we de spullen weer bij Peter opgehaald, hij ging Erik en Leo ophalen, die hadden last van de hoogte en waren niet mee. Op een dakterras gegeten, yakburgertje, lekker hoor 😁 Nog even over het Barkhor square gelopen, waarna we de Jokhang tempel in zij gegaan. Het was er flink druk, Jokhang is het heilige der heiligen voor de Tibetanen, er worden bedevaarten naar gemaakt, en mensen liggen ervoor te bidden, indrukwekkend om te zien. Binnen zij we langs een aantal kapellen gegaan, overal brandden yakboter lampen, en de Tibetanen liepen met thermoskannen met gesmolten boter langs de kapellen die zij belangrijk vonden, hun gebeden prevelend en yakboter bij de lampen gietend. 's Avonds weer bij Dunya gegeten, burgertje, lekkerder als 's middags.

De volgende ochtend eerst de was ingeleverd, dat was nog een heel gedoe, omdat gister bij Mindy een shirtje miste, wilde ze precies weten wat er in zat. Had voor de zekerheid zelf ook alles opgeschreven en gefotografeerd. Rond tienen weer naar Barkhor square, we wilden de kora lopen, en wat shoppen. Om 2 uur moesten we weer klaar staan, we gingen naar het Sera klooster. Elke dag debatteren de monniken daar, wat eigenlijk inhoudt dat ze elkaar een soort van overhoren, echt fascinerend om te zien, ik kon er naar blijven kijken. Daarna nog wat rondgedwaald door het complex, vroeger woonden er veel meer monniken. Voor de verandering hebben we ons bij Dunya af laten zetten, en hebben eerst lekker wat gedronken op het terras en daarna een heerlijke Dunya pizza op. Daarna de was opgehaald (alles compleet) en lekker gaan tukken.

Volgende bestemming was Shigatze, waar we twee nachten zijn gebleven. Dit ligt op 3800 meter, stukje hoger dan Lhasa dus. We moesten even wachten op 'ons'  politieagentje, die in de grote bus meereed. Ik ben inmiddels flink verkouden geworden, en ben lekker het kleine busje ingedoken, lekker rustig. Met dat kleine busje ga je natuurlijk een stuk sneller, zelfs met de controleposten onderweg, dus we waren vrij vroeg bij de lunchplek. Toilet was een gat in de grond boven een afgrond, fantastisch 😉 eigenlijkmeen stuk schoner dan andere toiletten die ik ben tegen gekomen. Ook stonden er een aantal kraampjes met snuisterijen,  errug verleidelijk. In het zonnetje zitten wachten op de rest. Het tweede stuk zijn we een paar keer gestopt voor een kodakmoment, een plekje moesten we eerst een stukje naar beneden lopen, en dat was terug goed te merken, die hoogte, ik leek wel een werkpaard zo stond ik te hijgen.
We hadden een ander hotel omdat het oorspronkelijke hotel de komende paar dagen zonder warm water zat, en als compensatie konden we daar gratis ontbijten. Als rechtgeaarde Hollanders zeiden we daar natuurlijk geen nee tegen. De Nepalese eigenaar had ook een restaurantje ernaast, maar dat was om vage redenen door de overheid drie dagen gesloten. Maar dat was snel opgelost, het buffet stond nu in de ontbijtzaal, en je kon ook gewoon a la carte bestellen. Ik had geen trek in het buffet, sowieso niet veel trek, dus een noodelsoepje en een naan was meer dan genoeg.

De volgende ochtend zouden we om half negen met zn allen naar het hotel lopen voor het ontbijt, maar ik had mn wekker niet goed gezet,  dus verslapen 😳 Gelukkig waren we niet veels te laat, en stonden de anderen nog buiten te wachten tot ze de ontbijtzaal inkonden toen we aan kwamen lopen. Vanuit het ontbijt zijn we naar het Tashilhunpo klooster gelopen, waar we weer rond werden geleid door Norbu. Rond twaalven begon er een maskerdans, maar helaas konden we er vanaf het klooster niet bij, dus omgelopen. Beetje dringen en over de hoofden heen wel iets kunnen zien maar niet veel. Het terrein had veel weg van Parkpop na afloop, wat een zooi lag er. In een restaurantje simpel fried rice gegeten, en toen begonnen aan de kora. Daar staan om het klooster 3000 gebedsmolens, niet te doen om ze allemaal te draaien maar we hebben ons best gedaan Belin! Het was een mooie tocht, fantastisch uitzicht over het kloostercomplex, en aan het eind, liep ik nog met Peter, Jolanda en Antoon toen we een paar monniken de berg op zagen lopen. Terwijl we hun nakeken kwam er uit een gebouwtje achter ons ee n non, die ons uitnodigde op de thee! Het huisje was een klein rechthoekig gebouw met aan een lange en korte kant een bank, aan de andere lange kant een altaar, en er bleken een stuk of 9 mensen daar te slapen gewoonlijk. We kregen thee, fruit, en ook nog uitgelegd hoe je tsampa maakt, iets dat ze hier als ontbijt eten, boterthee met daarin een soort meel en wat suiker. Was niet eens vies eerlijk gezegd. Daarna via de lokale markt weer terug naar het hotel gelopen. Ik had waarschijnlijk niet genoeg gedronken, en had ontzettend kramp in mn darmen. Ben dus lekker in het hotel gebleven, en niet mee gaan eten.

De 90km lange rit naar Gyantse duurde wel een paar uur, eerst reden we al 2x verkeerd om de stad uit te komen, daarna moesten we bij het politiebureau wachten omdat ze de paspoorten nog moesten controleren,  en onderweg waren er snelheidscontroles, dus moesten we steeds wachten om niet te vroeg bij de volgende controlepost aan te komen. Dan ben je zo 5 uur verder, in Nederland niet voor te stellen dat je zo lang doet over zo'n klein stukje  (files daargelaten natuurlijk). Nadat we de spullen op de kamer hadden gedropt zijn we naar het plaatselijke Kumbum monastery geweest, dat helaas voor ons gerenoveerd werd, dus was er veel gesloten. Kan ook wel merken dat je een beetje tempel/kloostermoe wordt, heb het wel gezien nu eigenlijk. Ik ben met een paar mee terug in de bus naar het hotel gegaan, de rest ging nog verder lopen naar de burcht. Maar gelijk boodschappen gehaald voor het ontbijt, we vertrekken om vijf uur morgenochtend weer naar Lhasa,  vanwege werkzaamheden aan de weg. Ontbijten in de bus dus, en lunchen aan een heilig meer. Lekker watermeloen en druiven gehaald en wat broodjes. Alles is zo zoet hier, ook het brood. Ik ben nog steeds niet echt lekker, hoest me suf, waarschijnlijk toch de hoogte, we zitten nu op bijna 4000 meter.

De volgende ochtend heel vroeg op dus, ben weer het kleine busje in gekropen, en daar was ik maar al te blij mee achteraf. Bij de eerste stop liet onze chauffeur even aan de gids zien hoe het de dag ervoor geweest was, hij had wat foto's van een collega gekregen. Die hadden maarliefst 17 uur stil gestaan, het bleek dat de weg om 9 uur gewoon afgesloten werd! Doorrijden dus, want daar hebben we natuurlijk geen zin in! We kwamen steeds hoger, en ik kreeg steeds meer koppijn, misselijk ook al was dat niet te erg. Wel er uit geweest bij de stops die we hadden, maar het was bij het meer echt te koud, en daar waren we al rond ontbijttijd trouwens. Het hoogste punt was tond de 4800 meter, verder heb ik lekker rustig achterin het busje gezeten, en gelukkig naarmate we dichterbij Lhasa kwamen en dus ook lager, werd mn hoofdpijn minder.
In Lhasa maar weer een rondje om de Jokhang gelopen,  twee zelfs! En lekker geshopt 😄, 's avonds maar weer bij Dunya gegeten, niet origineel maar wel lekker. Daarna tas ingepakt voor de tweede en laatste binnenlandse vlucht, naar Shangrila.

Tot zover weer even!

Groetjes Es en Mo

Geen opmerkingen: