Druk druk druk

Poe hee, wat kun je het druk hebben op vakantie zeg! Gewoon geen tijd om de boel bij te houden, op papier loop ik al achter, en Mo helemaal 😉. Wat een indrukken, en amper tijd om het een te verwerken voor het volgende begint.

Ik was bij Lhasa gebleven, we werden door onze gids voor de komende week, Norbu, verwelkomd in Tibet met een witte sjaal, en we moesten een stukje lopen naar de bus. Poe hee, dan merk je ineens wel dat je op 3650 meter hoogte zit! Vanwege een nieuwe regel mogen er niet meer dan 20 mensen in een bus, dus we hadden er nog een kleintje bij waar 5 mensen in konden. Heeft iets te maken  met ongelukken, als er 20 man of minder omkomen mogen ze het in Tibet zelf oplossen, anders moet het via Beijing. Er moet per groep nu ook een politieagent mee als je de stad uitgaat met de bus. Rare jongens die Snezen.

We hebben een beetje rustig aan gedaan om aan de hoogte te wennen, en 's avonds zijn we bij Dunya gaan eten, een restaurant aan de andere kant van Barkhor square dat o.a. door een stel Nederlanders gerund wordt. Boven hebben ze een bar met terras. Was erg gezellig, en heb weer een dier aan mijn etenslijstje kunnen toevoegen; een yak sizzler gegeten, yaksteak op zo'n kokend hete ijzeren plaat. Met frietjes en mayonaise!
Op weg naar Dunya zijn we over Barkhor square gelopen, je tas moet dan door de scan en je moet door een detector lopen. Tibetanen moeten ook hun id-kaart langs een scanner halen, Chinezen hoeven dat natuurlijk niet. Hoe bedoel je discriminatie. Op de terugweg wilden we weer over het plein, een aantal waren al door de controle, toen een paar Tibetanen,  en vervolgens mocht de rest niet door. Natuurlijk geen woord Engels, we moesten wachten. Op een gegevenmoment kwam er een Duitser langs die daar kennelijk bekend was, in ieder geval sprak hij Chinees. Toen bleek dat we er zonder gids niet meer door mochten. Toeristje pesten heet dat. Omlopen dan maar.

Uiteindelijk nog redelijk geslapen,  ondanks de planken die hier door moeten gaan voor matras. De volgende dag stond het Potala paleis op het programma, de vroegere verblijfplaats van de Dalai Lama. Je  moest gepast gekleed, en er mocht geen water mee naar binnen, je kon binnen wel weer water kopen. Lange legging onder mn lange rok dan maar, warrum! Uiteindelijk bleek een heleboel niet mee naar binnen te mogen, zelfs mn lenzendoosje met klein beetje vloeistof niet, maar ook geen medicijnen etc. Alles bij Peter ingeleverd, die zou ons bij de uitgang opwachten. Van buiten mocht je foto's maken,  binnen helaas absoluut niet. Het was flink klimmen, zowel in het gebied om het paleis als erbinnen, je steeg daar maar liefst nog eens 150 meter! Doordat een paar weken geleden een of ander festival was, was de grens een tijdje gesloten geweest, en waren er niet veel toeristen nog. Daarom mochten we langer blijven in het gebied om het paleis, maar voor binnen hadden we exact een uur, anders zou Norbu flink in de problemen komen, hij kon zelfs zijn licentie een jaar kwijtraken! We werden dus in flink tempo langs de verschillende kamers en kapellen gejaagd, maar het was alsnog erg indrukwekkend.

Nadat we op ons gemak naar beneden waren gelopen, hebben we de spullen weer bij Peter opgehaald, hij ging Erik en Leo ophalen, die hadden last van de hoogte en waren niet mee. Op een dakterras gegeten, yakburgertje, lekker hoor 😁 Nog even over het Barkhor square gelopen, waarna we de Jokhang tempel in zij gegaan. Het was er flink druk, Jokhang is het heilige der heiligen voor de Tibetanen, er worden bedevaarten naar gemaakt, en mensen liggen ervoor te bidden, indrukwekkend om te zien. Binnen zij we langs een aantal kapellen gegaan, overal brandden yakboter lampen, en de Tibetanen liepen met thermoskannen met gesmolten boter langs de kapellen die zij belangrijk vonden, hun gebeden prevelend en yakboter bij de lampen gietend. 's Avonds weer bij Dunya gegeten, burgertje, lekkerder als 's middags.

De volgende ochtend eerst de was ingeleverd, dat was nog een heel gedoe, omdat gister bij Mindy een shirtje miste, wilde ze precies weten wat er in zat. Had voor de zekerheid zelf ook alles opgeschreven en gefotografeerd. Rond tienen weer naar Barkhor square, we wilden de kora lopen, en wat shoppen. Om 2 uur moesten we weer klaar staan, we gingen naar het Sera klooster. Elke dag debatteren de monniken daar, wat eigenlijk inhoudt dat ze elkaar een soort van overhoren, echt fascinerend om te zien, ik kon er naar blijven kijken. Daarna nog wat rondgedwaald door het complex, vroeger woonden er veel meer monniken. Voor de verandering hebben we ons bij Dunya af laten zetten, en hebben eerst lekker wat gedronken op het terras en daarna een heerlijke Dunya pizza op. Daarna de was opgehaald (alles compleet) en lekker gaan tukken.

Volgende bestemming was Shigatze, waar we twee nachten zijn gebleven. Dit ligt op 3800 meter, stukje hoger dan Lhasa dus. We moesten even wachten op 'ons'  politieagentje, die in de grote bus meereed. Ik ben inmiddels flink verkouden geworden, en ben lekker het kleine busje ingedoken, lekker rustig. Met dat kleine busje ga je natuurlijk een stuk sneller, zelfs met de controleposten onderweg, dus we waren vrij vroeg bij de lunchplek. Toilet was een gat in de grond boven een afgrond, fantastisch 😉 eigenlijkmeen stuk schoner dan andere toiletten die ik ben tegen gekomen. Ook stonden er een aantal kraampjes met snuisterijen,  errug verleidelijk. In het zonnetje zitten wachten op de rest. Het tweede stuk zijn we een paar keer gestopt voor een kodakmoment, een plekje moesten we eerst een stukje naar beneden lopen, en dat was terug goed te merken, die hoogte, ik leek wel een werkpaard zo stond ik te hijgen.
We hadden een ander hotel omdat het oorspronkelijke hotel de komende paar dagen zonder warm water zat, en als compensatie konden we daar gratis ontbijten. Als rechtgeaarde Hollanders zeiden we daar natuurlijk geen nee tegen. De Nepalese eigenaar had ook een restaurantje ernaast, maar dat was om vage redenen door de overheid drie dagen gesloten. Maar dat was snel opgelost, het buffet stond nu in de ontbijtzaal, en je kon ook gewoon a la carte bestellen. Ik had geen trek in het buffet, sowieso niet veel trek, dus een noodelsoepje en een naan was meer dan genoeg.

De volgende ochtend zouden we om half negen met zn allen naar het hotel lopen voor het ontbijt, maar ik had mn wekker niet goed gezet,  dus verslapen 😳 Gelukkig waren we niet veels te laat, en stonden de anderen nog buiten te wachten tot ze de ontbijtzaal inkonden toen we aan kwamen lopen. Vanuit het ontbijt zijn we naar het Tashilhunpo klooster gelopen, waar we weer rond werden geleid door Norbu. Rond twaalven begon er een maskerdans, maar helaas konden we er vanaf het klooster niet bij, dus omgelopen. Beetje dringen en over de hoofden heen wel iets kunnen zien maar niet veel. Het terrein had veel weg van Parkpop na afloop, wat een zooi lag er. In een restaurantje simpel fried rice gegeten, en toen begonnen aan de kora. Daar staan om het klooster 3000 gebedsmolens, niet te doen om ze allemaal te draaien maar we hebben ons best gedaan Belin! Het was een mooie tocht, fantastisch uitzicht over het kloostercomplex, en aan het eind, liep ik nog met Peter, Jolanda en Antoon toen we een paar monniken de berg op zagen lopen. Terwijl we hun nakeken kwam er uit een gebouwtje achter ons ee n non, die ons uitnodigde op de thee! Het huisje was een klein rechthoekig gebouw met aan een lange en korte kant een bank, aan de andere lange kant een altaar, en er bleken een stuk of 9 mensen daar te slapen gewoonlijk. We kregen thee, fruit, en ook nog uitgelegd hoe je tsampa maakt, iets dat ze hier als ontbijt eten, boterthee met daarin een soort meel en wat suiker. Was niet eens vies eerlijk gezegd. Daarna via de lokale markt weer terug naar het hotel gelopen. Ik had waarschijnlijk niet genoeg gedronken, en had ontzettend kramp in mn darmen. Ben dus lekker in het hotel gebleven, en niet mee gaan eten.

De 90km lange rit naar Gyantse duurde wel een paar uur, eerst reden we al 2x verkeerd om de stad uit te komen, daarna moesten we bij het politiebureau wachten omdat ze de paspoorten nog moesten controleren,  en onderweg waren er snelheidscontroles, dus moesten we steeds wachten om niet te vroeg bij de volgende controlepost aan te komen. Dan ben je zo 5 uur verder, in Nederland niet voor te stellen dat je zo lang doet over zo'n klein stukje  (files daargelaten natuurlijk). Nadat we de spullen op de kamer hadden gedropt zijn we naar het plaatselijke Kumbum monastery geweest, dat helaas voor ons gerenoveerd werd, dus was er veel gesloten. Kan ook wel merken dat je een beetje tempel/kloostermoe wordt, heb het wel gezien nu eigenlijk. Ik ben met een paar mee terug in de bus naar het hotel gegaan, de rest ging nog verder lopen naar de burcht. Maar gelijk boodschappen gehaald voor het ontbijt, we vertrekken om vijf uur morgenochtend weer naar Lhasa,  vanwege werkzaamheden aan de weg. Ontbijten in de bus dus, en lunchen aan een heilig meer. Lekker watermeloen en druiven gehaald en wat broodjes. Alles is zo zoet hier, ook het brood. Ik ben nog steeds niet echt lekker, hoest me suf, waarschijnlijk toch de hoogte, we zitten nu op bijna 4000 meter.

De volgende ochtend heel vroeg op dus, ben weer het kleine busje in gekropen, en daar was ik maar al te blij mee achteraf. Bij de eerste stop liet onze chauffeur even aan de gids zien hoe het de dag ervoor geweest was, hij had wat foto's van een collega gekregen. Die hadden maarliefst 17 uur stil gestaan, het bleek dat de weg om 9 uur gewoon afgesloten werd! Doorrijden dus, want daar hebben we natuurlijk geen zin in! We kwamen steeds hoger, en ik kreeg steeds meer koppijn, misselijk ook al was dat niet te erg. Wel er uit geweest bij de stops die we hadden, maar het was bij het meer echt te koud, en daar waren we al rond ontbijttijd trouwens. Het hoogste punt was tond de 4800 meter, verder heb ik lekker rustig achterin het busje gezeten, en gelukkig naarmate we dichterbij Lhasa kwamen en dus ook lager, werd mn hoofdpijn minder.
In Lhasa maar weer een rondje om de Jokhang gelopen,  twee zelfs! En lekker geshopt 😄, 's avonds maar weer bij Dunya gegeten, niet origineel maar wel lekker. Daarna tas ingepakt voor de tweede en laatste binnenlandse vlucht, naar Shangrila.

Tot zover weer even!

Groetjes Es en Mo

Tashi delek

We zijn alweer een week onderweg en inmiddels op weg naar Tibet. Net kwam een official langs op zoek naar Peter, hij moest weten wie wie was, maar uiteindelijk niets aan de hand. Rare jongens die Chinezen! Volgens hem gebeurt dat nog wel een keer of twintig de komende week.

Maar waar was ik gebleven, Beijing geloof ik nog. De laatste ochtend zijn we met het ov een stuk de wijk ingegeaan, om via een boeddhistische tempel, een parkje en een pagode terug te lopen naar het hotel. In het parkje waren heel veel mensen met van alles en nog wat bezig, stijldansen, concubine-stijl dansen, en flaneren met de kleinkinderen. Het was het hoogtepunt van de dag. Vlak bij het hotel in een supermarkt boodschappen gehaald voor in de trein, bak noodels, koekjes, chips etc.
De nachttrein was een hele belevenis, hardsleepers dus met zn zessen in een cabine, drie bedjes boven elkaar. Het voeteneind was open en er zaten klapstoelen en tafeltjes tegen de andere wand. We hebben het prima naar ons zin gehad, de uren vlogen om, Yahtzee gespeeld, gekletst, gegeten en om tien uur ging het licht uit!

Ik heb wat hazenslaapjes gedaan, en voor ik het wist was het vijf uur en moesten we de spullen bij elkaar gaan zoeken en uitstappen. We waren in Xi'an. Het hotel lag tegenover het treinstation dus we hoefden niet te ver te sjouwen met onze bagage. Helaas was er nog niet veel open voor het ontbijt, en de kamers waren natuurlijk ook nog niet klaar. Voor het ontbijt hadden we drie keuzes: een 5 sterren hotel waar het ontbijt 100 yuen kostte. Niet dus, dus bleven de KFC en de McDonald's over. Het werd de Mac, en om half zeven waren we terug in het hotel, waar we in ieder geval de kamers op konden al waren ze nog niet allemaal schoon.
Ff gedoucht en wat schoons aangetrokken, en om half acht zaten we in de bus naar het Terracotta leger, een uur eerder dan in eerste instantie gepland door gids Nina. Het was maar goed ook, ze gingen om half negen open,  wij waren er iets later maar het was nog niet zo gek druk, dus we konden goed alles bekijken, fotografen en in ons opnemen. We hebben allebei een beeld gekocht wat nu op weg is naar Nederland. Toen we terug waren ff gerelaxt en daarna op weg naar de stadsmuur om te gaan fietsen. Dat was een flink stukkie, 13,74km om precies te zijn 😉 Wel lekker om eens wat anders te doen dan lopen. We zouden om zes uur vertrekken naar het dumplingrestaurant, maar toen waren we nog onderweg terug vanhet fietsen, dus ze moesten even op ons wachten. Het restaurant was net een vreetschuur, maar het was het beste restaurant van de stad ervoor, en dat was duidelijk,  het zat er afgeladen vol! We kregen een assortiment van wel 30 verschillende soorten dumplings geloof ik, de schalen bleven komen, de ene nog lekkerder dan de andere. We gingen rollend naar buiten.
Mo ging naar het hotel terug, ik ben met een aantal nog de moslimwijk ingegaan, erg gezellig, ff een stukje door de soek gelopen. We waren alleen de anderen kwijtgeraakt in het gedrang, dus ik bleef met Peter, Corrie en Marianne over, en zij wilden terug lopen. Ik had geen zin om alleen terug te gaan met de bus dus ben ik meegelopen. Een kilometer of vier, een uur over gelopen, ik was bij mn enkels afgesleten!

De volgende ochtend vertrokken we om negen uur richting vliegveld voor de vlucht naar Xining. Dit ligt op 2275 meter, dus kunnen we vast wennen aan de hoogte. We zijn gelijk doorgereden naar een taoistische tempel met chinese invloeden. Was mooi om even rond te lopen, al voelde je de hoogte wel een beetje bij het beklimmen van de trappen.
Daarna doorgereden naar het hotel, waar we lekker ff hebben kunnen uitpuffen, mama ff gebeld met WhatsApp, maar de vertraging was te erg. 's Avonds een paar deuren verder hotpot gegeten, de Chinese versie van fonduen mawr dan met groentenbouillon. We zaten aan twee tafels, en aan de andere tafel kwamen ze eerst de bestelling opnemen, en er was alleen een Chinese kaart, zonder plaatjes. Ze wilden per categorie precies weten wat wat was, die meiden spraken geen Engels,  dus dat werd een langdurige kwestie. Toen hebben we aan onze tafel ook zo'n kaart gepakt, serveerster erbij en de Point It. Een paar dingen als champignons hadden we van de andere tafel opgepikt dus die gelijk aangekruist,  en vervolgens in de Point It een koe aangewezen,  en het meisje een gerecht op de kaart. Dat ook zo met de rest gedaan, kip en varken, en bij de groenten maar wat gekozen. Bij de andere tafel was inmiddels een engelssprekende klant van haar eten afgehaald om te helpen,  dus dat was ook goed gekomen. Toen de spullen voor onze tafel kwamen moesten we toch wel heel erg lachen. De kip was kipklauwtjes, de koe bleek uiteindelijk koeienmaag te zijn, varkensvlees was ham. We hebben op de andere tafel maar even nog wat gerechten aangewezen die wij ook nog erbij wilden. Best lekker, al had er wat meer smaak aan de bouillon kunnen zitten.
Ondertussen kwamen de serveersters steeds langs met andere telefoons, want elke Chinees in het restaurant wilde wel een foto van die Westerlingen. Een van hen heeft Jolandanog geleerd met stokjes te eten, en wilde met iedereen op de foto.

De volgendedag zijn we naar een andere taoistische tempel geweest, waarvan je een goed uitzicht had over de stad. Vooral heel veel flats. Onze gids had de chauffeur gevraagd om een restaurant voor de lunch te zoeken waar ze de vierkante noodels uit de streek hadden,  dat is hem goed gelukt! We kwamen terecht in een lokaal tentje, waar subiet mensen van hun plek werden gehaald om plaats te maken voor ons. Het was echt superlekker, vrij pittig en veul, kreeg het gewoon niet op! Vervolgens weer door naar Taersi, waar het Kumbum klooster staat. Hier is de stichter van de Gelugpa sekte geboren, de orde van monniken waar ook de Dalai Lama en de Panchen Lama toe behoren. Het was erg mooi, maar ik had helaas wat last van mn darmen, dus dat had wel invloed op mijn beleving. We hadden niet heel veel tijd, want we moesten ook nog boodschappen doen voor de Hemeltrein naar Lhasa! We kregen een half uur in de supermarkt, we moesten voor avondeten, ontbijt en lunch halen want het was 21 uur. Water vooral dus, en wat cola, koekjes, chipjes, fruit, noodels en zowar, ze hadden broodjes en kaas!

In eerste instantie zouden we de trein van 5 uur hebben,  maar bij aankomst op het vliegveld hoorden we al dat die plekken waren geconfisqueerd door de overheid voor de soldaten wisseling van de wacht. We hadden inderdaad in Xi'an heel veel soldaten gezien. We hadden nu een trein later, om kwart over zeven en eerste klas plaatsen. Dat is 300 yuan duurder, maar daar betaalde de overheid de helft van. Op het station aangekomen bleken we vertraging te hebben, 20 minuten, ach, is nog te doen. Beetje rondgelopen, beetje rondgehangen,  Chinese selfies gefotobomd, en toen werd het ineens acht uur. Dan maar eten! We waren de attractie van het station, een kudde loslopende Westerlingen! Lang verhaal kort, we vertrokken om 9 uur! De coupé 's waren nu afgesloten, je zat er maar met zn vieren in en de bedden een stuk zachter. Goede ruil wat ons betreft. Wc's werden nu ook beter schoongehouden, en vuilnisbakken geleegd. En je kon alsnog gewoon bij elkaar buurten. Uiteindelijk heeft de trein de tijd wel weer ingehaald, dus rond de geplande aankomsttijd waren we in Lhasa. Maar daarover later meer!

Groetjes Es en Mo

Ni hao!

Hallo allemaal, daar waren we dan! Het heeft een paar dagen geduurd, we waren druk bezig met Peking ontdekken. En daar valt heel wat te ontdekken zeg, dat redt je niet in die drie dagen die we hebben. Eergister toen we aankwamen hebben we de tassen op de kamers gezet, ff snel opgefrist en toen gelijk op pad. Was een lange dag, maar wel goed om gelijk in het ritme te komen. We zijn eerst gaan lunchen in een restaurant om de hoek van het hotel. Onze gids en spraakwaterval TK heeft wat gerechtjes voor ons besteld, en de eerste ervaring met een draaitafel was super 😄 Echt heel lekker gegeten. Daarna met onze bus naar de Lamatempel. Daar hebben we een rondleiding gehad van TK, en konden we zelf ook wat rondlopen nog. Daarna zijn we naar de tempel van de Hemel geweest, ook weer wat uitleg gehad en daarna zelf rondgelopen. Echt veel honger hadden we niet, dus nadat we gepind hadden n water ingeslagen zijn we beland bij het noodletentje ernaast, waar we met handen en voeten besteld hebben, want een kaart met plaatjes hadden ze niet, en Engels lukte ook niet best. Maar alles goed en wel, we hebben lekker gegeten. Daarna naar de kamer waar we snel gedoucht hebben en snel zijn gaan slapen, want dat was niet echt gelukt in het vliegtuig. Wekker gezet want de volgende ochtend moesten we om half acht klaarstaan, gegeten en al. Ik ben er een paar keer uitgeweest, Mo heeft nog een uur wakker gelegen,  maar puntje bij paaltje hebben we flink door de wekker heen geslapen, en werden we over half zeven wakker. Snel aangekleed, ontbeten en waren we op tijd beneden voor de excursie van die dag: De Muur en het Zomerpaleis! Gelukkig ook weer met onze bus, en ook de rest van de groep was aangesloten, zes medereizigers waren al eerder hier aangekomen.

Op weg naar de muur zijn we nog even gestopt om een blik te kunnen werpen op het vogelnest waar Daphne Schippers de week ervoor goud won, en de waterkubus van de Olympische Spelen. Daarna door het drukke verkeer (er zijn 9 miljoen auto's in Beijing die allemaal tegelijkertijd de weg op zijn lijkt het wel) op nar de Grote Muur! Daar merkten we voor het eerst echt dat ze nog niet aan buitenlanders gewend zijn, we waren een grote attractie, en er werd flink op los geknipt, door beide kanten. Het stuk bij Badaling waar wij waren is een gerestaureerd stuk, en de Grote Roerganger himself heeft er gelopen, hij is bovenaan rechtsaf geslagen, en menig Chinees wil in zijn voetsporen treden, dus daar kan je over de hoofden lopen. De linkerkant is een stuk rustiger als je wat verder loopt. We hadden er twee uur voor, en dat hebben we prima gered. Het was een flinke klim, dat wel, en flink steil op sommige stukken, maar het uitzicht maakte dat meer dan goed.
Ergens onderweg hebben we in een lokaal tentje gegeten, ongeveer hetzelfde als gisteren, buikje lekker vol. Toen konden we door naar het Zomerpaleis, waar we met de drakenboot naar de overkant van het meer zijn gevaren, en twee uur de tijd hadden om op ons gemak terug te lopen, ondertussen lekker dwalend door het park. Zolang we het water in de gaten hielden was het goed.
Volgende stop op het programma was een acrobatenshow, a la Cirque du Soleil, echt heel erg gaaf! En als laatste hebben we met een deel van de groep Pekingeend gegeten, ook al zo lekker, ze moeten me dalijk het land uit rollen! Met de bus terug naar het hotel, belevenis op zich. Mo heeft met een paar anderen bij het lunchtentje van de dag ervoor gegeten, ook erg goed. Toen was het wel weer genoeg voor die dag, dus na de douche en vast alles voor vanochtend klaar te hebben gelegd weer lekker gaan slapen.

En dan vandaag, gelukkig wat minder vroeg op, acht uur vertrokken we weer richting bus, op weg naar het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad. We konden ook het mausoleum van Mao in om een blik te werpen op de grote man zelf, meer dan een blik was onmogelijk, je werd er waarlijk langsgedreven!
Vervolgens over het plein richting de Verboden Stad. Het was inmiddels opgehouden met zachtjes regenen, dus poncho aan een gaan. Het eerste stukje werden we meegenomen door TK, daarna mochten we loslopen en hadden we anderhalf uur om bij de Noordpoort te komen waar zij ons weer op stond te wachten met reisbegeleider Peter. Het was ontzettend druk, maar Mo heeft naar voorbeeld van de Chinezen haar ellebogen flink ingezet 😉 en zo nog wat mooie plaatjes kunnen schieten. In het verlengde van de stad ligt de Kolenheuvel, die hebben we ondanks onze protesterende bovenbenen beklommen, wat een fantastisch uitzicht opleverde. Dankzij de regen hadden we een mooi uitzicht, normaal wordt dat best door de smog ontnomen.
Daarvandaan doorgelopen naar Alleycafe waar we geluncht hebben. Daarna met de trolleybus richting hutongs, waar we een kindergarten bezocht hebben, een rondwandeling gemaakt en bij een oud mannetje thee gedronken hebben. Hij bleek een beroemdheid door zijn awardwinning krekels en sprinkhanen. Hij ha ook de mooiste tuin van alle hutongs en kon smakelijk vertrellen. Ik gokte dat hij 85 was, bleek 65 te zijn, oeps!
Toen weer met een andere bus naar Wanfujijng road, waar je eetstalletjes hebt met van alles en nog wat. Tochnmaar veilig een Pekingeend genomen, maar die in het restaurant was lekkerder. Nog door de dure winkelstraat gelopen, en een ander eetstraatje waar Mo nog sesamkoekjes gekocht heeft voor de trein. Peter had ondertussen gereserveerd in een restaurantje, waar we weer wat gerechtjes hebben besteld en lekker gegeten. Met de metro weer terug naar het hotel waar ik nu in de lobby zit en Mo net naar boven is om te douchen. Het heeft de  hele dag geregend, dus alles hangt te drogen.
Morgenochtend nog een wandeling in de buurt naar een parkje, en dan rond twaalven weer bij het hotel, spullen pakken en naar het station, op weg naar Xi'an!

Tot zo ver deze update, tot de volgende keer!

Groetjes Es en Mo

Leavin' on a Jetplane

Nog 1 nachtje slapen en dan is het zo ver, het grote Oosterse avontuur kan beginnen! Mn tas is gepakt (gister al dicht, nog nooit zo vroeg gebeurd!) 15 kilo, heel netjes dus. Ik stond gewoon verbaast me hoe makkelijk het ging. Ik had in eerste instantie te veel liggen, kreeg het met geen mogelijkheid in mn backpack, dus wat shirts en leggings er uit gehaald, en mn spijkerrokje, shirts en leggings bij elkaar in 1 packing cube, en nu past het wel (al was het proppen, ik zal nooit een lichte pakker worden vrees ik). Normaal gesproken had ik van alles geprobeerd om het toch mee te kunnen nemen, grotere tas meegenomen, maar ik wilde geen grote tas meezeulen. Best een beetje trots op mezelf ;-)

Vrijdagmiddag uit het werk met Addy mee naar haar vriendin Barbara, en ik heb nu heule gave nagels met kersenbloesem er op :D Was gezellig!

Vanmiddag ingecheckt, was ff lastig, maar uiteindelijk gelukt, en hoe! Had al via Djoser kunnen regelen dat we aan weerszijden van het gangpad konden zitten, zodat we er allebei makkelijk uit kunnen voor een kuiertje of het toilet, maar toen ik op de site van Lufthansa zag dat er op het bovendek nog goede plekken beschikbaar waren, heb ik Mo gebeld, en die plekken gereserveerd! We zitten nu op de eerste rij van de Economy (dus wel helemaal achterin het toestel) op de middelste rij, dus we kunnen er allebei makkelijk uit, Niet te veel mensen, vlak bij het toilet en de keuken, dus makkelijk wat te drinken halen als het nodig is. En dus weer in een A380! Een paar jaar geleden heb ik ook al eens in een A380 gezeten, van Frankfurt naar Johannesburg, en wat een supertoestel zeg! Groot, lekker stil en ruim.

Vandaag de laatste dingen gedaan, op een paar dingetjes na zit alles in mn handbagage ook, bril en elektronica gaan er morgen pas in, volledig opgeladen natuurlijk :D Zo lekker slapen, laatste nachtje in mn eigen grote comfortabele bed, morgen in het vliegtuig en daarna is het afwachten hoe de bedden zijn. Sowieso 3x een nacht in de trein, en de laatste nacht weer in het vliegtuig natuurlijk, helaas geen A380 dan, we komen via Munchen terug.

Xiexie!

Een nieuw avontuur begint (bijna!)

Zoals beloofd, een wat uitgebreider verslag over de aanstaande nieuwe avonturen van Mo en Es, dit keer in China, Tibet en Hong Kong.
Vorig jaar, volgens mij nog voor mijn reis naar Jordanië, stond voor mij de bestemming voor dit jaar al vast: China en Tibet. Daar had Mo ook wel oren naar, en na nogmaals aan Edwin gevraagd te hebben of hij écht niet naar China wilde, besloot ze met mij mee te gaan, gezellig!!

De reisorganisatie en datum hadden we al uitgezocht, dus op een koude zondag in januari togen we naar Leiden, waar in het Volkenkundig Museum de jaarlijkse Djoserdagen plaatsvonden. We hebben een kleine workshop fotografie gevolgd, natuurlijk de Azië presentatie gezien en een rondleiding over een klein gedeelte van de Azië tentoonstelling. Ook een aantal reisbegeleiders ondervraagd, wat zijn de insider-tips (kunst kopen in Xi'an) en uiteindelijk, toen ze bijna begonnen met afbreken, de reis geboekt.

Toen kon de voorpret echt beginnen, en wel meteen. Aangezien ze in China met stokjes eten, moeten we dat natuurlijk goed oefenen, en daar zijn we gelijk mee begonnen, sushi eten bij Shabu Shabu (ik weet het, dat is geen Chinees maar Japans, het ging ons om de stokjes). We hebben ons buikje rond gegeten, en vertrokken daarna ieder weer richting ons eigen stadje.

De dag erna schoot het bij Mo in haar rug, er werd gedacht aan een ernstige spierkramp, maar uiteindelijk hielp de neuroloog ieder uit de droom: het was wel degelijk een hernia! Een van de eerste dingen waarnaar geïnformeerd werd was natuurlijk of dit onze reis niet in de weg zou zitten, maar daar was hoogstwaarschijnlijk geen sprake van. Gelukkig heeft de goede man gelijk gekregen!

Er is een Pinterest bord aangemaakt (wat een supermedium is dat :D) waar we beide onze surfresultaten aan elkaar konden laten weten, de mailtjes gingen over en weer, en de site werd in de gaten gehouden; hoeveel medereizigers hebben we al? Een klein rondedansje toen het minimum aantal reizigers bereikt was heb ik wel gedaan, ik ben er sinds mijn Afrika-teleurstelling niet meer zo zeker van tot het magische aantal van acht bereikt is. En het aantal bleef kalmpjes aan stijgen, tot het maximum aantal van 20, en de reis dus vol zat.
Nog meer sites werden bezocht, tips opgeslagen en uitgevoerd (ducktape, goed voor van alles en nog wat), inpaklijsten bestudeerd en handigheidjes overgenomen.

En de vertrekdatum kwam alsmaar dichterbij, soms leek het onmogelijk traag te gaan, soms vlogen de weken voorbij, het mailtje voor het starten van de visumaanvraag overviel me een beetje, tijd zat nog toch, maar nee, eigenlijk niet! Gelukkig is ook dat goed gekomen, hebben we pas nogmaals met stokjes geoefend, bij Sumo dit keer (jaha, ook Japans!) en het visum kon overhandigd. Wat globale plannen gemaakt, wat willen we echt niet missen, en 1 besluit in ieder geval door mij genomen, ik zal een VPN aanschaffen, de Grote Muur wil ik zeker zien, maar de Great Firewall liever ontlopen. Het andere blog bleek toch niet zo fijn te werken op de tablet, dus een alternatief gezocht en gevonden, er is een app van Blogger, en na wat tests blijkt dat prima te werken, alleen de link naar Facebook moet achteraf aangezet worden op de site, maar kniesoor die daarop let.

Maar nu is het dan echt bijna zo ver, nog even en we kunnen op 2 handjes tellen, en komt het allemaal wel heel snel dichtbij. De reisgenoten zijn bekend, voorstelmailtje gestuurd, en de tickets geprint, 23 uur van tevoren kunnen we inchecken, maar misschien toch al wat eerder proberen, we vliegen namelijk van Frankfurt naar Beijing in een Airbus A380, en ik zou best heel graag op het bovendek willen zitten :D
Boeken op de e-reader gezet, geheugenkaartjes gewist zodat er genoeg nieuwe foto's gemaakt kunnen worden, binnenkort kan de tas gepakt worden en dan zijn we er helemaal klaar voor

Het volgende avontuur van Mo en Es kan beginnen!

Nog wat proberen

Nog even kijken of ik foto's bij kan voegen, en de link op Facebook kan krijgen, en dan kan ik verder met dit blog 😄 Hoop dat het gaat lukken, wel leuk als ik julllie een beetje op de hoogte kan houden van de avonturen van Mo en Es in China en Tibet 😉

Probeersel

Na mijn eerste berichtje is er niet heel veel van mn blog terecht gekomen hè 😉 Ik zal proberen mn leven te beteren hoor, maar ben momenteel druk bezig met de voorbereidingen voor mijn volgende reis. Ik ga samen met Mo naar China, Tibet en Hong Kong! Een rondreis van 30 dagen waar we nog een extra dag in Hong Kong bij hebben geboekt. Ik had al een reisblog bij waarbenjij.nu, maar dat werkt niet zoals ik het zou willen. Op de laptop is het al lastig, maar op de tablet is het bijna ondoenlijk. Nu ben ik dus de app van Blogger aan het uitproberen. Dus dit is een klein testje, als het lukt volgt een uitgebreider verslag.